یک رسانه بین‌المللی به تازگی در مطلبی به پذیرش عضویت کامل جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای پرداخت و نوشت، افزودن ایران به ساختارسازمان همکاری شانگهای ارزش قابل توجهی به این سازمان به عنوان یک سازمان منطقه‌ای می‌افزاید.
وبگاه ژاپنی «دیپلمات» در مطلبی در این زمینه نوشت، ایران به عنوان عضو کامل سازمان همکاری شانگهای افق جدیدی از چندجانبه گرایی را باز خواهد کرد و نه تنها برای این کشور بلکه برای منطقه مفید خواهد بود. بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که اگر ایران حتی نتواند فواید زیادی از پیوستن به سازمان همکاری شانگهای کسب کند، این مورد باز هم نشان دهنده تمایل این کشور در پیگیری روابط قوی‌تر با چین و روسیه، دو قدرتمندترین عضو این سازمان است.
* دستاورد‌های سیاسی، اقتصادی ایران
بر اساس این گزارش، چین و ایران در چند دهه گذشته روابط گسترده و نزدیکی با تمرکز بر نیازهای انرژی و همچنین پیوندهای قابل توجه اقتصادی، فروش تسلیحات، همکاری‌های دفاعی و موازنه ژئواستراتژیک با ایالات متحده برقرار کرده‌اند. علاوه بر این سران ارشد ایران در مبارزه با غرب، بارها تاکید کرده‌اند که کشور باید به شرق بنگرد تا متحدان راهبردی را پیدا کند. بنابر این، پیوستن به سازمان همکاری شانگهای موفقیتی برای ایران هم در بعد اقتصادی و هم در بعد سیاسی است.
از سال ۲۰۱۸، زمانی که ایالات متحده در زمان «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا از برجام خارج شد، اقتصاد ایران آسیب دید. بنابراین، عضویت در سازمان همکاری شانگهای راه‌های جدیدی را برای تجارت و همکاری با کشورهای همسایه باز خواهد کرد که در آن به ایران برای حل چالش‌های اقتصادی کمک می‌کند.
*ارزش بیشتر سازمان همکاری شانگهای با حضور ایران
کارشناسان بر این باروند که افزودن ایران به ساختار سازمان همکاری شانگهای ارزش قابل توجهی به این سازمان به عنوان یک سازمان منطقه‌ای می‌افزاید. سازمان همکاری شانگهای اکنون همه بازیگران لازم را برای حل چالش‌های منطقه‌ای مانند امنیت و توسعه اقتصادی دارد.
در خاتمه این مطلب آمده است، الحاق ایران به سازمان همکاری شانگهای پیام یکپارچگی منطقه‌ای را می‌دهد و نماد آغاز دوره جدیدی از منطقه گرایی است. علیرغم بحران‌های جاری منطقه‌ای، اجلاس سازمان همکاری شانگهای در «سمرقند» ارزش‌ها و همکاری برد-برد را برای منطقه مورد تاکید قرار داد.
سازمان همکاری شانگهای، سازمانی بین دولتی است که در سال ۲۰۰۱ با هدف همکاری‌های چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان تشکیل شد. مغولستان در سال ۲۰۰۴ و یک سال بعد ایران، پاکستان، هند و افغانستان در سال ۲۰۰۵ و پس از آن نیز بلاروس به عنوان عضو ناظر به این سازمان پیوستند. هند و پاکستان از تابستان ۲۰۱۶ عضو دائم این سازمان شدند و در حال حاضر ایران، مغولستان، افغانستان و بلاروس اعضای ناظر این سازمان را تشکیل می‌دهند.
این سازمان دارای ۸ عضو دائم شامل هند، قزاقستان، چین، قرقیزستان، پاکستان، روسیه، تاجیکستان و ازبکستان است. کشور های افغانستان، بلاروس و مغولستان نیز به عنوان عضو ناظر و ۶ کشور جمهوری آذربایجان، ارمنستان، کامبوج، نپال، ترکیه و سریلانکا هم جزو شرکای گفت‌‌وگوی سازمان فوق هستند
