نشست صلحی که دولت دونالد ترامپ در شرم الشیخ برگزار کرد با همه تشریفات و زرق و برق آن، فاقد تعهد الزامآور و قابلیت اجرا است.
مجله آتلانتیک نوشت: رئیس جمهوری آمریکا در نشست صلح ۱۳ اکتبر (۲۱ مهر) در شرمالشیخ، بیش از ۳۰ نفر از سران جهان، از جمله رجب طیب اردوغان، رئیسجمهور ترکیه و (به دلایلی) جیانی اینفانتینو، رئیس فدراسیون بین المللی فوتبال را گرد هم آورد. این جلسه حدود دو ساعت طول کشد تا به توافق کلی بر سر یک طرح ۲۰ مادهای برای غزه دست یابد.
گریم وود (Graeme Wood)نویسنده و گزارشگر مجله آتلانتیک افزود: بلافاصله بعد از اعلام این توافق ۲۰ گروگان (اسیر) زنده اسرائیلی باقی مانده به ازای تقریباً ۲۰۰۰ زندانی فلسطینی آزاد شدند، به علاوه تضمینهایی مبنی بر عقبنشینی نظامی اسرائیل و پایان جنگ، مطرح شد. در آن روز، من از روی خوشبینی از این طرح دفاع کردم. اما اکنون زمان آن رسیده است که برخلاف آن صحبت کنم.
از یک منظر، و احتمالا فقط از یک منظر، مراسم باشکوه در شرمالشیخ شبیه نوع خاصی از عروسی پروتستانی (Anglican Wedding/عروسی انگلیکان) بود. مهمانان در جلسه تشریفاتی شرم الشیخ با صدای بلند تایید کردند که، به قول انگلیکانها، «تمام تلاش خود را برای حفظ این دو نفر در ازدواجشان انجام خواهند داد.»
به نظر میرسد در نشست شرم الشیخ نقش حاکمان مصر این بود که بگویند پیوندی را که ترامپ به تازگی منعقد کرده است، مبارک است و گامهای نامشخصی برای حمایت از آن بردارند. اما چنین اتحادی به ویژه شکننده خواهد بود، با توجه به این که دو طرف حاضر در محراب دوست دارند یکدیگر را بکشند.
مراحل باقیمانده از این طرح، شامل خلع سلاح حماس، به میدان آوردن یک نیروی امنیتی بینالمللی و تأسیس یک کمیته حکومتی از تکنوکراتهای فلسطینی، یک چالش خواهد بود، به این دلیل ساده که هیچ کس نمیداند چگونه هیچ یک از آنها را انجام دهد.
یک مقام سابق اطلاعاتی (رژیم) اسرائیل که خواست نامش فاش شود، یک هفته پیش گفت: «این اتفاق نخواهد افتاد.»
وی مدعی شد، خلع سلاح حماس وظیفهای است که فقط ارتش (رژیم) اسرائیل میتواند از عهده آن برآید، زیرا فقط تل آویو است که از وضعیت انسانی غزه آگاه است. (رژیم) اسرائیل از محلهها نقشهبرداری کرده، میداند کدام قبیله از کدام قبیله متنفر است و آماده است تا از این دانش برای از بین بردن عناصر باقیمانده حماس استفاده کند.
نویسنده آتلانتیک نوشت: سیزدهمین بند طرح صلح شرم الشیخ خواستار تخریب دائمی ۵۰۰ مایل تونل ساخته شده توسط حماس در زیر غزه است. (رژیم) اسرائیل ۲۰۰ مایل تونل را تخریب کرده است. چه کسی بقیه را نابود خواهد کرد؟ چه زمانی؟ اگر حماس به مهندسانی که آنها را تخریب میکنند شلیک کند این عملیات چگونه انجام خواهد شد؟
کشورهایی که در حال حاضر در نظر گرفته شدهاند، هیچ تجربه مرتبطی ندارند.
گریم وود خاطرنشان کرد که مقام اطلاعاتی ناشناس به او گفته است که: «این کشورها (به اصطلاح) «دی ان ای» غزه را نمیشناسندو بسیاری از آنها مانند اندونزی و پاکستان یک کلمه هم عربی نمیدانند. چه اتفاقی خواهد افتاد اگر برای اولین بار یک گروه نظامی اندونزیایی یا پاکستانی مورد اصابت موشک قرار گیرد، یا حماس را در حال آماده شدن برای حمله ببیند و نتواند از آن جلوگیری کند؟ این سناریوها هم کابوسوار و هم محتمل هستند.
از میان کشورهایی که انتظار میرود نقش امنیتی داشته باشند، ترکیه از جمله کشورهای دارای صلاحیت بیشتر است. اما این مقام سابق اطلاعاتی اسرائیل گفت که اسرائیل مانع از ایفای نقش امنیتی مستقیم ترکیه و قطر خواهد شد، زیرا آنها حامی حماس هستند و مدتهاست که خود را به شرکایی غیرممکن در غزه تبدیل کردهاند.
دو سال پیش، برخی پیشنهاد دادند که تشکیلات خودگردان فلسطین اداره غزه را به دست بگیرد، و ایالات متحده حتی تلاش کرد که تیمهای امنیتی تشکیلات خودگردان را آموزش داده و گسترش دهد. این تلاشها آن قدر ناچیز بود که به ادعای این مقام سابق اطلاعاتی ناشناس، تشکیلات خودگردان فلسطین اکنون «کاملا بیفایده» است و نمیتواند امور خود را در کرانه باختری، چه رسد به غزه، مدیریت کند.
زمانی که توافق لازمالاجرا شد، مارکو روبیو، وزیر امور خارجه و مشاور موقت امنیت ملی آمریکا، به عنوان مسئول جلوگیری از واکنش (رژیم) اسرائیل به تحریکات تعیین شد. جی دی ونس، معاون رئیسجمهور آمریکا، به تازگی از سرزمین های اشغالی بازدید کرد. این الگوی بازدید آمریکاییهایی که رتبهشان به طور پیوسته در حال کاهش است، نشان می دهد که از توجه مداوم آمریکا به این منطقه کاسته شده است.
آتلانتیک نوشت: در حال حاضر، اجرای طرح ۲۰ مادهای عملاً متوقف شده است، در حالی که معاونان ترامپ تلاش می کنند تا مشخص کنند که کدام یک از کاستیهای آن قابل جبران هستند.
طولانی شدن این توقف پرهزینه است. طبق گزارشها، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و بحرین پیش از این به ترامپ گفته بودند که اگر حماس مسلح بماند، از این توافق خارج خواهند شد. به عبارت دیگر، آنها از این طرح در شرمالشیخ حمایت کردند، نه به این دلیل که مشتاق پیوستن به گروه کاری بودند که قرار بود به دنبال اجرای طرح صلح تشکیل شود، بلکه به این دلیل که امیدوار بودند دیگران کار را در غزه تمام کنند و آنها را از دردسر نجات دهند. اگر آمریکا نتواند داوطلبان بیشتری را جذب کند، به نظر می رسد این بیشتر یک عملیاتی خواهد بود که رژیم اسرائیل آن را تمام خواهد کرد.
نتیجه این که، طرح صلح غزه به دلیل عدم وجود اراده و تعهد منطقهای برای پذیرش مسئولیت امنیتی و اجرایی، در آستانه فروپاشی است و این خلا در نهایت میتواند به کنترل مجدد رژیم اسرائیل بر آینده امنیتی و مدنی غزه منجر شود.
 
								 
														 
	 
						
					 
														