دکتر محمد رضا دهشیری استاد دانشگاه روابط بین الملل و از نخبگان مجمع جهانی صلح اسلامی به مناسبت روز جهانی صلح در طی یادداشت اختصاصی چنین بیان داشتند که نهادینه سازی صلح به معنای تلاش برای صلح سازی از طریق ایجاد ساختارهای پایدار برای تحقق صلح جهانی و یا تحقق صلح مثبت است. صلح سازی به معنای ایجاد انسجام نهادی اجتماعی و توانمندسازی دولت‌ها و جوامع به منظور برقراری صلح پایدار و مشروع است. این مهم نیازمند برنامه ریزی راهبردی با هدف ایجاد تعهد بلند مدت به روند صلح سازی و کمک به بازسازی و ظرفیت سازی نهادهای دولتی و مدنی، حاکمیت قانون، ایجاد زیرساخت های اساسی برای صلح و تقویت حکمرانی مطلوب است. همه اعضای جامعه جهانی شامل دولت-ملت ها، سازمان های بین المللی، سازمان‌های محلی، نهادهای مدنی و همه شهروندان به عنوان بازیگران اصلی که در صلح سازی مشارکت می‌کنند باید زیرساخت‌های اقتصادی و سیاسی را برای ایجاد چارچوبی برای حفظ صلح پایدار در بلندمدت تقویت کنند.
در این رهگذر، ایجاد ساختارهای صلح‌ساز برای ترویج صلح پایدار نیازمند تشویق مشارکت مدنی برای توسعه انسانی، تقویت آموزش فراگیر صلح به شیوه های رسمی و غیر رسمی، ادغام ارزش های صلح در نظام آموزشی و حمایت از ظرفیت‌های بومی و درونزا برای مدیریت صلح و حل و فصل منازعه است. آموزش صلح فرآیند کسب ارزش ها، دانش، توسعه نگرش ها، مهارت ها و رفتار برای زندگی در هماهنگی خود با دیگران و با محیط طبیعی است. آموزش صلح برای برساختن صلح در محیط‌های پس از جنگ با هدف کاهش دو قطبی‌سازی اقتصادی، اجتماعی و قومی، نهادینه سازی همزیستی مسالمت آمیز و ایجاد شرایطی برای صلح پایدار و تقویت فرهنگ گفتگو صورت می گیرد. آموزش صلح از این جهت حائز اهمیت است که با تاکید بر لزوم حل و فصل مسالمت امیز اختلافات و ترویج ارزش های فراگیر مبتنی بر کرامت انسانی از بروز درگیری ها و منازعات جلوگیری می کند.
در پایان، خاطرنشان می سازد که نهادینه سازی صلح در پرتوی عدالت تحقق می یابد زیرا که صلح عادلانه بر بنیاد صلح مثبت استوار است، اما عناصر فرهنگی را نیز در چارچوب خود دربرمی گیرد. چنین صلح نهادی به معنای نهادینه کردن صلح و ایجاد بنیان قانونی برای صلح پایدار موجب توسعه سیستمی می شود که ارزش‌ها، هنجارها و فرهنگ صلح را برای همه کشورها، جوامع و افراد، بر اساس اصول مشترک همزیستی و وابستگی متقابل جامعه جهانی ترویج کند.صلح طلبان برای برقراری صلح عادلانه نه تنها باید درک کنند که چگونه سوءتفاهمات بین گروه های سیاسی و اقتصادی را کاهش دهند، بلکه باید تعارضات فرهنگی بالقوه ای را که ممکن است جوامع بشری را تهدید کند، به حداقل برسانند. در این صورت است که تلاش های ترکیبی دولت ها و جامعه مدنی منجر به ایجاد یک پایه قانونی برای صلح پایدار و نهادینه شدن فرهنگ صلح می شود.
