گزارش ها

ضرورت تقویت صلح و عدالت در جهان معاصر

ضرورت تقویت صلح و عدالت در جهان معاصر

دکتر ایلگار ابراهیم اغلو الله وردیف (رئیس مرکز دفاع از حقوق بومی و آزادی بیان و سردبیر روزنامه دیرلرو) درراستای  کنفرانس ائتلاف جهانی برای صلح و عدالت  مصاحبه اختصاصی ترتیب داده شده که به متن مصاحبه به شرح ذیل می باشد.

1- همه ادیان الهی بشر را به صلح و عدالت و همزیستی برادرانه و مسالمت آمیز دعوت کرده اند. به نظر شما در جهان معاصر چه نقاط مشترکی می توان برای تقویت صلح و عدالت از طریق ادیان تعریف کرد؟
در دوران معاصر صلح وعدالت موضوعات بسیار مهمی هستند و بیش از هر زمان دیگر اهمیت دارد، زیرا دنیا در ارتباط با ادیان الهی در یک مرحله امتحان و آزمایش بزرگی قرار دارد. تمام تلاش ها برای خارج کردن مقوله دین از زندگی انسان که از رنسانس شروع شده بود شکست خورده است. دنیا به جایی رسیده که در وضعیت بی خدایی و بی دینی به بن بست رسیده است. در چنین وضعیتی همه ادیان الهی، بالخصوص آخرین دین آسمانی یعنی اسلام در حال ایجاد یک تمدن و فرهنگ جدیدی است و چنانچه رهبر جهان اسلام آیت الله العظمی امام خامنه ای فرمودند امروز امت اسلام وظیفه و مسئولیت ایجاد تمدن جدید اسلامی را دارند که صلح و عدالت از اولویت های اصلی این تمدن جدید باید باشد و آنچه در مقابل این تمدن ایستاده است یک عده موضوعات غیر دینی و متکی به منافع موقتی می باشد که با این موضوعات و منافع نمی توان به صلح و عدالت دست یافت. از خداوند می خواهیم که این آگاهی و بصیرت در انسان ها شکوفا شود و بشریت با اتکا به رضایت خداوند به صلح و عدالت نائل شود و بدون این، صلح و عدالت ممکن نیست.
2-  چرا مجامع جهانی و بویژه سازمان ملل در استقرار صلح و عدالت ناکارآمد هستند؟
سازمان های بین المللی و خصوصا سازمان ملل متحد در حقیقت بزرگترین بحران دوران موجودیت خود را سپری می کند زیرا این سازمان ها که ارزش های الهی و معنوی را مورد توجه قرار نمی دهند و به محلی برای برآورد خواسته های قدرت های بزرگ تبدیل شده اند معلوم بود که در نهایت به بن بست خواهند خورد. در اصل سازمان ملل که برای ایجاد توازن میان قدرت ها بوجود آمده بود به وضعیت طبیعی خود رسیده است در حالی که این سازمان نه برای ایجاد توازن میان قدرت های بزرگ بلکه باید برای تأمین منافع عمده و حقیقی تلاش می کرد و بدین منظور ایجاد می شد و جهان اسلام هم باید دارای صدایی ویژه دارای حق وتو می شد و باید با رهبری ایران، ترکیه، مصر و پاکستان و چنین کشورهایی باید به این حق خود می رسید. اما متأسفانه در حال حاضر ما شاهد این امر نیستیم نه در موضوع فلسطین، نه در موضوع قره باغ و نه در خصوص مسائل دیگر ما شاهد این امر نیستیم و انچه امروز در یمن جریان دارد نمونه مهم و زنده ای است. اما همه اینها گذراست و اگر انشاالله امت با آگاهی و بصیرت به مسئولیت خود عمل کند و اگر گام به گام به سوی ایجاد تمدن جدید اسلامی برود انشا الله موفقیت های بزرگی بدست خواهد آمد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


6 − = چهار