عضو هیات علمی دانشگاه تهران و رئیس انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد، حق بر صلح را یک آرمان بشری دانست و گفت: در منظومه حقوق بشر، شناسایی حق بر صلح مغتنم است.
نسرین مصفا روز یکشنبه در میزگرد «سردشت، توسعه و حق بر صلح» با تاکید بر استیفای حقوق ایرانیان قربانی سلاح شیمیایی در پرتو آراء صادره از محاکم هلند در خانه اندیشمندان علوم انسانی اظهارداشت: شناسایی، ترویج و آگاهی‌بخشی در زمینه این حق بنیادین، آینده‌ای عاری از جنگ توام با کرامت، امنیت و رفاه را نوید می‌دهد.
وی تصریح کرد: برخی اعتقاد دارند که تمرکز و تاکید بر مقوله حق بر صلح، کارگزاران را از توجه به سایر حقوق بشری و پرداختن به نقض‌های دیگر حقوق بازمی‌دارد این در حالی است که ترویج حقوق بشر در کلیت معنا می‌یابد.
مصفا با اشاره به اعلامیه حق صلح، اضافه کرد: این اعلامیه تقریبا به همه اسناد حقوق بشر توجه دارد و یکی از ویژگی‌های بارز آن این است که این اعلامیه مختص گروه خاص ، اقلیت یا بخشی از مردم نیست بلکه حق بر صلح متعلق به همه بشر است.
رئیس انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد خاطرنشان کرد: هر چند که اعلامیه حق صلح به این مقوله مهم در درون و بیرون از کشورها توجه دارد اما واقعیت غیرقابل انکار این است که صلح از دل قطعنامه‌ها و اعلامیه‌ها بیرون نمی‌آید بلکه فرایندی است که باید به واقع در جهان محقق شود.
استفاده از سلاح‌های شیمیایی جنایت جنگی محسوب می‌شود
عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس درباره «استفاده از سلاح شیمیایی به عنوان جنایت جنگی در حقوق بین‌الملل» اظهار داشت: یک قرن است که در صحنه بین‌المللی تولید، انباشت و استفاده از این نوع سلاح‌ها ممنوع شده است اما استفاده از سلاح‌های شیمیایی همچنان تعطیل نشده است.
حسن سواری با اشاره به اینکه جامعه بین‌المللی اکنون به حساسیت استفاده از این نوع سلاح‌ها پی برده است، افزود: بی‌تردید استفاده از سلاح‌های شیمیایی جنایت جنگی محسوب می‌شود.
وی با اشاره به بند ۲۰ شق ب ماده ۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی گفت: در این بند سازشی بر ممنوعیت استفاده از سلاح‌های سمی استفاده شده است.
عضو هیٲت علمی دانشگاه تربیت مدرس تصریح کرد:استفاده از سلاح های شیمیایی از سال ۱۹۲۵ جرم‌انگاری شده است اما برخی اعمال خلاف باید ضمانت اجرایی قوی‌تر داشته باشد و صرف عمل خلاف دانستن و جرم‌انگاری کردن کافی به نظر نمی‌رسد.
عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا درباره «تعهدات دولت‌های غیرزیان دیده در عدم شناسایی وضعیت های ناشی از نقض قواعد آمره» اظهار داشت: از حادثه بمباران سردشت ۳۶ سال گذشته است و یاد و خاطره قربانیان این واقعه را گرامی می‌داریم.
ستار عزیزی افزود: در این حادثه سه وجه مسئولیت دارند؛ رژیم بعث به عنوان مباشر، برخی دول غربی و غیرغربی و شرکت‌هایی که موارد اولیه لازم شیمیایی را برای این حمله مهیا کرده بودند به عنوان معاونان این جنایت درنظر داریم.
عضو هیٲت علمی دانشگاه بوعلی سینا افزود: شواهد غیرقابل انکاری وجود دارد که سرویس‌های جاسوسی غربی از برنامه شیمیایی عراق مطلع بودند و از قصد عراق اطلاع داشتند.
سیدقاسم زمانی عضو هیٲت علمی دانشگاه علامه طباطبایی درباره راهکار حقوقی استیفای حقوق مصدومان شیمیایی ایران جنگ عراق گفت: فرماندهان و مسئولان عراق مسئولیت کیفری دارند همچنین دولت عراق مسئولیت بین‌المللی دارد.
وی یادآور شد: حکومت در عراق تغییر یافته است اما آنچه مهم است این است که دولت عراق باقیست و دولت کنونی عراق مکلف به جبران خسارات ناشی از جنگ است.
زمانی افزود: جرایم ارتکابی اشخاص حقیقی و حقوقی مشمول زمان نمی‌شود و قاعده شمول عدم مرور زمان جاری و ساری است.
